Garra rufa bodyspa
Unieke behandelmethode voor psoriasis

soorten psoriasis

Bron: wikepedia: http://nl.wikipedia.org/wiki/Psoriasis#Soorten_psoriasis

 

Soorten psoriasis


Er zijn verschillende typen psoriasis, waarvan de meest voorkomende (psoriasis vulgaris, ook wel psoriasis en plaque genoemd) de 'gewone psoriasis' is. Kenmerkend voor de meeste vormen van psoriasis zijn witte huidschilfers op rode plekken huid. Deze plekken worden ook wel plaques genoemd. Ze vertonen de volgende vier eigenschappen:

  1. de plaques zijn duidelijk afgebakend, de overgang naar de onaangedane huid is scherp begrensd
  2. het oppervlak bestaat uit niet goed met elkaar samenhangende zilver-witte schilfers
  3. onder de schilfers vertoont de huid een glimmende, homogene roodheid
  4. als men over een dergelijke plek krabt, laten de huidschilfers op een kaarsvet-achtige manier los waarbij kleine bloeddruppeltjes op de rode huid verschijnen. Dit is het zogenaamde teken van Auspitz, en is diagnostisch van belang, omdat men daarmee andere aandoeningen, zoals eczeem, kan uitsluiten.

 

     

     

     

    Ongeveer 20 procent van de patiënten vertoont het fenomeen van Koebner. Door aspecifieke irritatie van de huid, ontwikkelen zich plaques op plaatsen waar dat eerder nog niet het geval was, bijvoorbeeld op de plaats waar een schram heeft gezeten of een brandwondje.

    Veranderingen aan de nagels treden ook vaak op. De nagels van de handen in 50 procent, en de teennagels in 35 procent van de gevallen. Drie soorten veranderingen kunnen optreden:

    1. de vorming van kleine putjes in het nageloppervlak
    2. een gelige verkleuring onder de nagel
    3. door aantasting van keratine bevattende lagen in de nagel, krijgt deze een gelige kleur en wordt "brokkelig".

       

      In ongeveer 5% van de gevallen, treden naast huidafwijkingen ook gewrichtsklachten op, en ontwikkelt zich een seronegatieve polyartritis.

       

       

       

       

      Andere Soorten Psoriasis

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

       

      Psoriasis guttata - bestaat uit 1–5 mm grote plekjes op de romp, en mogelijk ook op de bovenarmen en -benen. Dit is een acute vorm, die bij kinderen en adolescenten kan voorkomen. Meestal heeft men in de twee weken voor het verschijnen van de knobbeltjes een streptokokken infectie opgelopen in de vorm van een keelontsteking of ontstoken amandelen. Meestal verdwijnt de psoriasis guttata na 3 tot 4 maanden vanzelf. Ongeveer een derde van de patiënten ontwikkelt later de klassieke plaques variant.

       

      Bij psoriasis-erytrodermie is het gehele lichaamsoppervlak aangedaan. Het betreft een ernstige vorm van psoriasis, die in zo'n 2 procent van de gevallen optreedt. Roodheid van de huid is het opvallendste kenmerk. Alle andere symptomen van psoriasis zijn aanwezig, maar de schilfering en plaque-vorming zijn meestal minder prominent. Hypothermie, hypoalbuminemie en hartfalen kunnen optreden. De kans op levensbedreigende situaties is aanwezig. Het kan optreden na een niet verdragen behandeling van de huid met ditranol of UVB, en kan dan gezien worden als een gegeneraliseerde Koebner reactie. Het kan ook veroorzaakt worden door bepaalde andere medicijnen, atopische dermatitis (eczeem), en cutaan T-cel lymfoom.

       

      Psoriasis pustulosa (von Zumbusch-psoriasis) is een acute vorm van psoriasis waarbij de psoriasisplekken bestaan uit 2–3 mm grote blaasjes met pus, in de rondom ontstoken huid, meestal op romp, de nagelbedden, handpalmen en voetzolen. Ze gaat gepaard met koorts, die een aantal dagen aanhoudt. De blaasjesvorming en koorts treden meestal in golven op. Indien de nagels zijn aangedaan, kan bij patiënten met een lang aanhoudende psoriasis pustulosa, atrofie van de vingers optreden. Voorts bestaan er nog twee varianten van psoriasis pustulosa. Soms wordt psoriasis pustulosa wel als een opzich staande aandoening beschouwd, niet direct onder het psoriasis scala vallend. Deze vorm komt veel meer voor bij rokers.

       

      Psoriatische artritis, is een chronische ontsteking van de gewrichten. De symptomen lijken deels op die van reuma, maar zijn niet exact dezelfde, en meestal zijn de huid- en nagelafwijkingen zoals die zich bij psoriasis voordoen aanwezig. Men kan zich afvragen of de symptomen wel een en dezelfde onderliggende etiologie hebben. Er zijn aanwijzingen dat het zou gaan om een zich elders dan in de huid manifesterende psoriasis, maar er zijn ook aanwijzingen dat het hier om een bijzondere vorm van artritis gaat

       
      Psoriasis palmaris en plantaris (psoriasishaarden op handpalmen en voetzolen), psoriasis inversa (haarden juist bij huidplooien, zoals oksels en liezen), psoriasis unguum (nagelpsoriasis), psoriasis capitis (psoriasis op de behaarde hoofdhuid), zijn geen aparte vormen van psoriasis maar geven de plaats aan waar de psoriasis (vulgaris) zich voordoet.

       

          Oorzaken

        De exacte oorzaak van psoriasis is niet bekend, hoewel er over het ziektemechanisme wel inzicht bestaat.

         Immunologische aspecten

        Aanvankelijk werd verondersteld dat psoriasis een ziekte was van zich te snel vermeerderende cellen (keratinocyten) in de opperhuid. Tegenwoordig wordt psoriasis beschouwd als een ziekte die door immunologische factoren wordt veroorzaakt, waarbij genetische factoren eveneens een belangrijke rol spelen. Het belangrijkste bewijs hiervoor is de bevinding dat het toedienen van een aantal biologicals die op immunfactoren inwerken, zoals DAB389IL-12 en CTLA4Ig de ziekte kan terugdraaien. In de plaques bevinden zich groepjes van T-cellen en dendritische cellen, die waarschijnlijk de basis vormen voor de ontstekingsreacties zoals die bij psoriasis optreden. De plaques zijn het gevolg van de interactie tussen verschillende celtypen: keratinocyten (de meest voorkomende cel in de bovenste laag van de huid) en T-cellen en dendritische cellen. Indien men een genetische aanleg voor psoriasis heeft, kunnen de keratinocyten stoffen afgeven die de T-cellen en dendritische cellen beïnvloeden en vice versa. Gevolg: overactieve keratinocyten veroorzaken schilfering, de dendritische cellen geven Tumor Necrosis Factor-alfa en Interferon-alfa af, die bijdragen aan de ontsteking. Dit geheel van interacties leidt tot het klinische beeld zoals men dat ziet bij psoriasis.[6]

          

        Genetische factoren

        Genetische factoren spelen een rol bij de aanleg voor psoriasis, maar de exacte manier van overerving is nog onbekend.[2] Ongeveer 30 procent van de patiënten heeft een ouder of kind met de aandoening. Als beide ouders en een kind de ziekte hebben, bedraagt de kans dat een volgend kind psoriasis zal krijgen 50 procent; als een kind de ziekte heeft maar de ouders niet, dan daalt de kans voor een volgend kind naar 8 procent. Zo’n 10 tot 20 regio’s op verschillende chromosomen worden met psoriasis in verband gebracht, waaronder PSORS1 tot en met PSORS9. PSORS1 is van groot belang, omdat dit mogelijk verantwoordelijk is voor 35-50 procent van de erfelijkheid. Echter, slechts een klein aantal genen is geïdentificeerd: HLA-C, SLC9A3R1, NAT9 en SLC12A8.[6] Recent is de rol van het aantal kopieën van genen die voor beta-defensines coderen aangetoond. Beta-defensines bezitten antibacteriële eigenschappen, maar in dit geval belangrijker, ook ontstekingsstimulerende eigenschappen. Het aantal kopieën ligt tussen de 2-12. De meeste mensen hebben er 4. Vergeleken met deze modale mensen, stijgt het risico op het krijgen van psoriasis met meer dan een factor twee, indien men over 6 of meer kopieën beschikt.[7]

          

        Overige

        Ook bekend zijn een aantal factoren die psoriasis kunnen laten ontstaan, of reeds bestaande psoriasis kunnen verergeren. Zij worden ook wel "triggers" (uitlokkende factoren) genoemd. Men moet dan wel al een genetische aanleg voor het ontwikkelen van psoriasis hebben, omdat niet iedereen door deze triggers de ziekte ontwikkelt.

        Algemeen geaccepteerde triggers:[2]

        • letsel
        • infecties
        • geneesmiddelen:
          • lithium (Priadel)
          • clonidine
          • jodium
          • carbamazepine
          • olanzapine
          • terbinafine
          • indometacine
          • isotretinoine
          • interferon-alfa
          • antimalariamiddelen
          • beta-blokkers

          Mogelijke uitlokkende factoren zijn: het klimaat, hormonale factoren, roken, alcohol, bepaalde vormen van kanker, en stress.[2] Deze zaken zijn onderwerp van medisch-wetenschappelijke discussie.

            

          Behandeling

          Topicale crèmes De meeste psoriasis patiënten worden met een topicaal geneesmiddel behandeld. Er zijn enkele smeersels en zalven die een positief effect hebben, veelal met corticosteroïden, bijvoorbeeld onder de merknamen Diprosone, Dermovate. Ook worden er soms aan Vitamine D verwante stoffen gebruikt zoals calcipotriol en calcitriol (merknamen o.a. Daivonex en Silkis). De teerpreparaten zijn grotendeels obsoleet (verouderd), vooral omdat ze slecht ruiken en de behandeling erg omslachtig is. Daarnaast bestaan er een aantal ingrijpender behandelingen die kunnen worden ingezet als plaatselijke middelen onvoldoende effect hebben.

           

          Laser en Licht Een effectieve therapie is het behandelen van de plekken met een Pulsed Dye Laser. Daarbij worden de bloedvaten die de psoriasis plek van voedingsstoffen voorzien vernietigd, waarna de plek verdwijnt. Bijzonder gunstig hierbij is dat de plek zonder verdere behandeling relatief lang wegblijft en deze behandeling geen ernstige bijwerkingen kent. Gezien de aanschafkosten zijn er slechts een beperkt aantal ziekenhuizen en zelfstandige behandelcentra die over een dergelijk apparaat beschikken. Patiënten doen er dan ook goed aan zelf op zoek te gaan naar een behandelaar die over een PDL beschikken.

           

          Lichttherapie Een andere veel toegepaste behandeling. Een traditionele therapie is PUVA, waarbij gebruik wordt gemaakt van stoffen die de huid gevoeliger maken voor licht in combinatiichttherapiee met UV-A licht. Deze behandeling kende nogal wat bijwerkingen. Een meer moderne variant is het gebruik van smal bandig UV-B licht (311 nm), waarbij geen middelen opgebracht hoeven te worden. Bij beide gevallen bestaat er, gezien het gebruik van UV licht, een verhoogd risico op huidkanker.

           

          Systemische middelen Bij ernstige en invaliderende gevallen, vaak in combinatie met gewrichtslijden, worden soms zogenaamde 'systemische' behandelingen gegeven (tabletten), op basis van methotrexaat of ciclosporine. Deze middelen kunnen ernstige bijwerkingen hebben en worden slechts onder nauwgezette dokterscontrole gebruikt.

           

          fumaarzuuresters Een andere wetenschappelijk geaccepteerde therapie is het gebruik van fumaarzuuresters. Meestal wordt daarvoor een geneesmiddel met een mengsel van verschillende mono-ethylfumaraten plus dimethylfumaraat gebruikt. Verder dient de patiënt zich te houden aan een dieet dat tot doel heeft het gehalte aan pyrodruivenzuur zo laag mogelijk te houden. Daartoe dienen o.a. specerijen, wijn en schillen vermeden te worden. De energievoorziening (citroenzuurcyclus) in de lichaamscellen zou bij psoriasis gestoord zijn en fumaarzuur (gecombineerd met pyrodruivenzuurbeperking) zou de citroenzuurcyclus weer aanjagen. De werking van deze fumaraten zou berusten op inhibitie van NF-kappa B, en inductie van apoptose van T-cellen. Bijwerkingen zijn onder andere buikkramp, diarree, misselijkheid opvliegers en moeheid.

           

          biologicals Een tamelijk kostbare behandeling vormen de biologicals. Binnen de groep van biologicals wordt onderscheid gemaakt tussen de zogenaamdeTNF-alfa-remmers en de T-celmodulatoren. Gezien de prijs worden strenge criteria gehanteerd voordat men voor een dergelijke behandeling in aanmerking komt. Gezien de aard van deze geneesmiddelen is het risico op bijwerkingen, alsmede de ernst daarvan, niet bepaald gunstig te noemen. Bij enkele van deze middelen keert de psoriasis al kort na het staken van de behandeling weer terug.

           

          Alternatieve behandelingen Naast de hierboven bewezen behandelingen zoeken veel patienten hun toevlucht tot het alternatieve circuit. Zo kan men een kuur ondergaan aan de Dode Zee in Israël of Jordanië. De invloed van het zoute water en het zonlicht geven voor veel patiënten een vermindering van de symptomen.

           

          Ichtiotherapie met Garra Ruffa vissen In een Turks kuuroord kunnen psoriasispatiënten zich laten behandelen door twee soorten vissen, waaronder de doktersvis (Garra rufa), die de korstjes opeet. Men neemt tweemaal daags een vier uur durend bad in seleenrijk water.

           

          Een Ayurvedisch middel is het insmeren van de aangetaste plekken met Neem Taila. Neem kan gebruikt worden voor diverse huidaandoeningen. Tegenwoordig wordt ook paardenmelk wel aanbevolen bij de behandeling van psoriasis. Het effect is echter onbewezen.

           

          PsoriasisLight Therapie Instrument. Volgens de theorie van acupunctuur, zendt dit apparaat een hoeveelheid hoge energie-bundels, zoals van een groot aantal naalden uit. Deze energie activeert de huid, en zou bijdragen aan een verbeterde huid-functie en herstel. Er zijn geen klinische studies naar de effectiviteit van behandeling met dit apparaat gedaan.

           

          Genezing niet mogelijk Er bestaat geen therapie die iemand kan genezen: Het betreft in alle gevallen symptoombestrijding. Wel zijn er aanmerkelijke verschillen in remissie tijden, dat wil zeggen de tijd die een patiënt vrij blijft van plekken na het afsluiten van een therapie en de bijwerkingen.

           

          Referenties
          1. ↑ Weedon, D. (2002) Skin pathology. Churchill-Livingstone, Londen, pp76-86.
          2. ↑ abcde Weedon, D. (2002) Skin pathology. Churchill- Livingstone, Londen, pp76-86.
          3. ↑ abcd Freedberg IM, et al (eds). 1999 Fitzpatrick's Dermatology in General Medicine, 5th ed. McGraw-Hill, New York, pp 498-510.
          4. ↑ ab Griffiths CE, Barker JN. Pathogenesis and clinical features of psoriasis. Lancet. 2007;370:263-71.
          5. ↑ Ciocon DH, Kimball AB. Psoriasis and psoriatic arthritis: separate or one and the same? Br J Dermatol. 2007; 157:1-11.
          6. ↑ ab Lowes MA, Bowcock AM, Krueger JG. Pathogenesis and therapy of psoriasis. Nature. 2007;445:866-73.
          7. ↑ Hollox EJ et al. Psoriasis is associated with increased beta-defensin genomic copy number. Nature Genetics Published online: 2 December 2007 | doi:10.1038/ng.2007.48.
          8. ↑ De Leeuw, J. et al., Concomitant treatment of psoriasis of the hands and feet with pulsed dye laser and topical calcipotriol,salicylic acid, or both, Journal of the American Academy of Dermatology 2006, 266-271
          9. ↑ De Leeuw, J. et al., A Comparative Study on the Efficacy of Treatment with 585 nm Pulsed Dye Laser and Ultraviolet B-TL01 in Plaque Type Psoriasis, Dermatologic Surgery , 2008, 80-91
          10. ↑ Harries MJ, Chalmers RJ, Griffiths CE. Fumaric acid esters for severe psoriasis: a retrospective review of 58 cases. 2005. Br J Dermatol 153:549-551. DOI: 10.1111/j.1365-2133.2005.06728.x PMID 16120141
          11. ↑ Kunst L. Fumaarzuurtherapie 1998. Tijdschrift voor Integrale Geneeskunde 14:243-251.
          12. ↑ Mrowietz U, Asadullah K. Dimethylfumarate for psoriasis: more than a dietary curiosity. 2005. Trends Mol Med 11:43-48. DOI: 10.1016/j.molmed.2004.11.003 PMID 15649822
          13. ↑ Menter A, Griffiths CE. Current and future management of psoriasis. Lancet. 2007;370:272-84.
          14. ↑ Overleg met importeur 28 nov. 2007

           Externe links

          Ontvangen van "http://nl.wikipedia.org/wiki/Psoriasis"

          Maak jouw eigen website met JouwWeb